Son Haberler

Hangi Ergenekon?

Meşhur Türk Mitolojisi ifadesini köklü bir tarihe sahip olan ve tarihinin bilincinde olan bir Türk toplumunun varlığına hâlâ ve ısrarla inandığım için kullanıyorum. ‘Türk Mitolojisi‘ ve/veya ‘Türk Efsanesi‘ kavramını duyar duymaz akıllara hemen ‘Ergenekon‘ efsanesi gelmeli. Günümüz şartlarında Ergenekon kavramının, özellikle yeni nesilin zihninde esastan uzak birşeyler çağrıştırması gayet olağan diye düşünüyorum. Sanırım bu makalenin sonunda benimle hemfikir olacaksınız.

Türk milletinin dili ve buna bağlı olarak edebi kültürü, destanları, efsaneleri, dedekorkut hikayeleri ve kahramanları, asırlarca kulaktan kulağa, kuşaktan kuşağa anlatılarak aktarıldı. Bu tablo, aktarılan değerlerin Türk toplumu için ne kadar önemli, ne kadar elzem olduğunu gösteriyor. Sözkonusu bu edebi değerler; yazılı olarak çok sonraları ele alınmıştır. Anadolu‘da hala yazıya dökülmemiş, bilinenden çok daha fazla efsaneler, hikayeler ve anlatılanlar var… Bugüne kadar bu değerlere hakkıyla değer verilmediği gibi, tam ülkemizin geldiği ve bulunduğu ekonomik durum ve beraberinde getirdiği teknolojik seviye bunun için iyi bir altyapı oluşturacakken meşhur ‘Türk mitolojisi‘, ‘Türk Efsanesi‘ olarak kayda geçmiş ‘Ergenekon‘ kelimesi farklı bir kulvarda kullanıldı. Böyle bir örgütün varlığını veya yokluğunu tartışmıyorum çünkü bu benim işim değil! Ancak Anadolu‘nun bir Türk evladı ve bu toprakların bir parçası olarak şu soru ister istemez aklıma geliyor . Bre vicdansızlar; ‘Hiç mi başka isim yoktu da, böyle -insanlarda travma yaratacak, beyinlerine kazınacak bir olgunun adını kalkıp da ‘Ergenekon‘ koydunuz? (Böyle bir örgütlenmenin var olduğunu varsayarak) aslında bu soruyu sormanın, herkesin hakkı ve görevi olduğunu düşünüyorum.

Yakın tarihe kadar Bakırköy özgürlük meydanında, Taksim‘de, Ankara‘da ve ülkemin muhtelif yerlerinde, ekseriyeti melül melül, geçmişinden, tarihinden, mitolojisinden ve efsanesinden bihaber, cahilce dolaşan bir gençlik olduğunu varsayıyorduk. Bugün ise durum çok farklı. ‘Ergenekon‘ kelimesini aynı kesime sorduğunuzda, ‘ETö‘ -‘Ergenekon Terör örgütü‘ -‘Terör‘- ‘gizli ve komplo‘ gibi birçok negatif, olumsuz, kötü mânâ taşıyan kavramlarla bağdaştırmakta. Artık bunu kurtarma şansınız da yok denecek kadar az. çünk Ergonakon’a dair oluşan kötü imaj beyinlere kazınmış durumda.

Unutmayalım ki, bu toplumun her zaman kendini özdeşleştirdiği bir efsanesi, bir mitolojisi ve kuşaktan kuşağa aktaracağı bir hikayeye ihtiyacı oldu ve olacak. İşte salt bu sebeple bu yazıyı kaleme alıyorum. Ne yazık ki; mitolojimize gölge düştü. Bizim anlatacağımız hikayemize kan bulaştı, artık kötü ve karanlık bir kavram oldu. Düne kadar belki ekonomik refah seviyemiz pek iç açıcı değildi, büyümenin, gelişmenin tüm bedellerini ödüyorduk. Karnımız hak ettiğimiz şekilde doymuyordu, maddi sıkıntılarla boğuşuyorduk ve yoksulduk ama bizim inandığımız değerlerimiz, anlatacağımız bir efsanemiz/mitolojimiz vardı. Bugün ortaya çıkan tablo akıllara, acaba ‚”değerlerimiz, elimizden alınmaya mı çalışılıyor?‘, sorusunu getiriyor! Sanki biz asıl şimdi fukaralaşmaya başladık! Tarihimiz, geçmişimiz peyder pey dolaylı/dolaysız yollarla silinip, yeniden tasarlanıyor gibi.

Bu hangi tarihin ve kaderin tekerrürü diye şöyle bir etrafa baktığımızda, bunun en çarpıcı örneğini Almanya‘nın yaşadığını görüyoruz. 19. yy‘ın sonlarına doğru Almanya‘yı federal bir sistemle bir ‘ulus devleti‘ haline getiren Otto von Bismarck‘dır. Otto von Bismarck ‘Deutsches Reich‘ adı altında, sürekli birbirleriyle savaş halinde olan ufak, ufak devletçikleri birleştirerek bir ulus devleti oluşturdu. Bu devletin de ilk şansölyesi de kendi oldu. Almanların Atatürk‘ü diye bir benzetme yapmakta bir mazur görmüyorum.

Gelin görün ki, ikinci cihan harbinden sonra Almanya yeniden tasarlandı, Alman ulus devleti tarihe gömüldü ve 1945-1949 yılları arasında yepyeni bir Almanya inşaa edildi. Bugün Almanya Federal Cumhuriyeti diye bildiğimiz ülke esasında yeni şekliyle 1949 yılında kuruldu. Varlığı, yeniden var olması ve varlığını sürdürmesi dört müttefik devletin insafına kalmış durumdaydı ve onların iki dudağının arasından çıkacak karara bakıyordu. Almanların ulusal kimliklerinin ilelebet yok olması, onların milli kimlikleriyle özdeşleşen bütün sembolik ve manevi değerlerin imha edilmesi dolaysız olarak ve aleni yapılıyordu. örneğin 1841 yılında Hoffmann von Fallersleben tarafından yazılmış olan Alman Milli Marşı, 1945 sonrasında değişime uğrayarak yürürlüğe girebildi ve okunmasına ancak o tarihte müsaade edildi. Alman Milli Marşının, milliyetçiliği hatırlatan kıtaları dizelerden çıkarıldı. Ayrıca önemli bulduğum için dile getirmekte fayda bulduğum bir konu da Alman Milli Marşının kaleme alındığı Helgoland adası. Helgoland, Kuzey Denizi‘nde ve anakaranın yaklaşık 40 km kuzeyinde bulunan 1,7 km²‘lik ufacık bir ada. Helgoland adası II. Dünya Savaşı sonrası İngiltere‘nin eline geçer. İngilizler 18 Nisan 1947 tarihinde dünya askeri tarihinin nükleer olmayan en büyük patlatmasını gerçekleştirip, askeri sığınakları imha ederler. Adayı tamamen ortadan kaldırmak için karar alırlar, 4000 torpido başlığı, 9000 su bombası, 91.000 el bombası toplam 6.700 ton patlayıcı madde kullanılmış fakat fiilen adayı ortadan kaldıramamışlar.

“Sizce; Zaten savaştan galip çıkmış bir İngiltere, neden 1,7 km²‘lik minnacık bir adacık olan Helgoland‘ı imha etmek istedi? Bence; savaş mağlubu Almanların, milli kimliklerini yansıtan sembolik değerleri zedelemekten başka hiçbir mantıklı açıklaması yok.

HELGOLAND

20 Aralık 1950 tarihinde iki Alman üniversite öğrencisi ve bir tarih hocasının Alman bayrağını, protesto amaçlı adaya dikmeleriyle ve bunu takip bir takım başka eylemlerin ardından 1 Mart 1952 tarihinde Helgoland tekrar Almanya‘ya, İngilizler tarafından iade edildi. Günümüzde, demokratik ve anayasal sisteme sahip olan ülkeler arasında Anayasası olmayan tek devlet Almanya Federal Cumhuriyeti‘dir. Alman anayasasının adı ‘anayasa‘ değil ‘Temel Kanun‘dur.

Federal Almanya‘nın birleşerek bir ulus devleti haline gelmesini sağlayan fikir babası Otto von Bismarck‘ın ülkesi için vermiş olduğu çabalar artık hatırlanmıyor. ülkenin bir kaç yerinde, kimsenin algılamadığı, hele genç kuşağın neredeyse tanımadığı üç-beş heykelinden başka bir iz bulmak mümkün değil.

Almanlar 1945‘ten sonra tabiri caizse ‘redd-i miras‘ yaptılar daha doğrusu redd-i miras yapmak durumuna getirildiler. çünkü öyle gerekiyordu. Keza yeni yapılandırılan Almanya, nasıl bir sonuç vereceği belli olmayan ‘pilot projeydi‘, bir deneydi.

Bu modelin göstereceği neticeye göre önce Avrupa, daha sonra bilinçlı seçilmiş çeşit çeşit ülkeler bu model doğrultusunda yeniden tasarlanacaktı. Ve öyle de oldu.

Modelin ismi: ‘Şirket Devleti‘. Almanya‘nın bu kadar mükemmeliyetçi ve tıkır tıkır bir işletme, tıpkı bir şirket gibi işlemesinin arkasında bu yatıyor. Alman Temel Kanunu‘nun (Anayasa) 65. maddesinde Şansölye‘nin (Başbakan) görevi tarif ediliyor. Şansölye‘nin görevi tarif edilirken bir CEO‘dan, bir şirket yöneticisinden bahsediliyor adeta. Bu verilebilecek birçok örnekten sadece bir tanesi.

Günümüz dünyasında artık herkesin ağzında sakız olmuş bir küreselleşme, küresel güç gibi kavramlar kullanılmakta. Samuel P. Hantington‘in ‘Medeniyetler çatışması‘ kitabında “zamanla ulus devletlerin yok olacağını ve bunların yerini küresel sermayeye tabi olan ve küresel sermaye tarafından yönetilen şirket devletleri alacağını dile getirmişti”. Bunun zaten bu şekilde uygulandığını görmemek ve kabul etmemek mümkün değil. Ancak bu küresel kervana katılma esnasında, dahil olmak için ödenen bedeli çok iyi tahlil etmek gerektiğini düşünüyorum.

Almanya‘nın yaşadığı bu kötü ve kara leke olan tarihi gerçeği hiç bir milletin, hiçbir ülkenin ve devletin yaşamasını istemem.

Sebepleri ve çıkış noktalarının ayrı tutulması şartıyla, netice itibariyle bir ülkeye; bu denli, tarihi yeniden yazılarak, tarihi reddedilerek, bir cerrahi müdaheleyle yeni bir sentetik kimlik yaftalanması çok feci olmalı. Dilerim Almanya’nın başına gelen, en yumuşıtılmış haliyle ve/veya değişik bir yöntemle de olsa bizim başımıza gelmez.

Neden mi böyle düşünüyorum? çünkü ülkemi çok seviyorum. çünkü bir karış vatan toprağı için “nefer şehit, ordu gazi olacak” öğretisinden yola çıkıyorum. Ben Anadoluluyum bana birileri; “ülkenizde garip şeyler oluyor gibi, sanki tarihiniz değiştirilmeye çalışılıyor. ülkeye değer katmış ve bu uğurda tereddütsüz canından olmuş, sembolleriniz ve değerlerinizle oynanıyor. Efsaneleriniz ve mitolojiniz unutulsun isteniyor gibi…” dediklerinde huysuzlanıyorum. Kanıma dokunuyor.

Ve yine o soru takılıyor aklıma: Bre vicdansızlar başka isim mi bulamadınız da Ergenekon dediniz?

Kadın Gözüyle
Zuhal Mansfield
DEİK / Türk Mısır İş Konseyi Başkanı

5 Yorum

Yorum Yazın

UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.

*

*

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

  • Mürsel Yılmaz
    2 Kasım 2013 00:00 - Reply

    Her zamanki gibi dogruları yazmışsınız..

  • leyla fatma güngör
    2 Kasım 2013 00:23 - Reply

    yazınızı begenerek okudum.Türklügün dogus hikayesinin adıdır ergenekon.mahkum olan askerlerimize yapılan operesyonun adı da ergenekon dur burdan da anlasilacagi gibi türklügü bitirme türklere bir hakaretttir.

  • Mehmet Tepegöz
    2 Kasım 2013 13:15 - Reply

    Zuhal hanım tespitleriniz ve yaptığınız sentezden dolayı sizi hem tebrik ediyorum, hem de teşekkür ediyorum. Bazen bazı yaşananları duygusal ve arabesk bir tarzla değerlendirmekten ziyade, sizin yaptığınız gibi objektif ve tarihi verilerle ele alıp, analiz-sentez yaparak daha sağlıklı bir sonuca gitmek günümüz dünyasının şartlarına uygun ‘akil’ bir adım olarak kıymeti bilinmeli…Umarım ve dilerim ki, bu makalenizde vermek istediğiniz mesaj, işaret ettiğiniz bu önemli noktalar doğru algılanır.Dünya’da mitoliji sahibi (Yunan, Hint, Çin, Kelt gibi) bir kaç milletten birisidir Türkler… Unutmayalım ki ‘Kimlik’ (kim? -lik) tarihi bilince endekslidir ve kişilik de kimliğin temel sağlamlığı orantısında oluşur. Bir toplumun toplumsal kişiliği, sahip çıkabileceği toplumsal değerlere bağlıdır. Kendini ‘Anadolu Türk Evladı’ olarak bilen ve bu kimliğe sahip çıkacak yüreği olan bir kişi dahi kalmışsa ülkemde, henüz umut var demektir. ‘KORKMA SÖNMEZ BU ŞAFAKLARDA YÜZEN AL SANCAK;SÖNMEDEN YURDUMUN ÜSTÜNDE TÜTEN EN SON OCAK.O BENİM MİLLETİMİN YILDIZIDIR PARLAYACAK;O BENİMDİR, O BENİM MİLLETİMİNDİR ANCAK.Kaleminize ve yüreğinize sağlık… Teşekkürler Zuhal Mansfield

  • kemal aydın çelik
    4 Kasım 2013 23:00 - Reply

    güzel bir makale okudum fikirlerinize katılıyorum…kaleminize sağlık

  • ERDAL TEMİRHAN
    5 Kasım 2013 21:25 - Reply

    MERHABA ZUHAL HANIM. YİNE ÇOK ÖNEMLİ, BİZİ DERİNDEN YARALAYAN KONUYA DEĞİNDİNİZ.EVET MİLLİ DEĞERLERİMİZ! GERÇEKTEN DEFORME EDİLMEYE BAŞLANDI BİLE. TEKNOLOJİNİN ÇOK HIZLI GELİŞMESİ BİR ANLAMDA BİRÇOK MİLLETİN MİLLİ DEĞERLERİNİN YİTİRİLMESİNE VESİLE OLDU. BU KONU GERÇEKTEN ÇOK ÖNEMLİ. YAZINIZI OKUDUĞUMDA ÇOK DUYGULANDIM. MİLLETÇE UYANMALI VE MİLLİ DEĞERLERİMİZE(ZÜLFÜ YARİMİZE ) DONDURMAMALIYIZ. KALEMİNİZE YÜREĞİNİZE SAĞLIK.

  • Site Haritası